KONUSMUYORUM ARTIK,.....

KONUŞMUYORUM ARTIK

İçinde ne çok şey biriktiriyor insan yıllar içinde.Saymakla bitirilemiycek duygu karmaşası.Acısıyla tatlısıyla su gibi geçen yllar kalmış geride.Çabuk geçen,ne yaptık bu kadar zaman içinde dediğimiz yıllar.

Erken yaşta başlamış hayat mücadelesi.Zor bir okadar da acımasız hayat...Ya güçlüsündür ya da değil.Ortası yok bunun.En güçsüz olduğu zamanlarda bile insanın maskeli dolaşması ne zor.Şöyle bir düşünüyorum da.Ne çok maskem olmuş.Ağlasak , yorulduk desek ne olurdu?İnsanoğlu alışıyor yeni şartlara ve bunlarla gelen yeni duygulara.Geçmişte yaşananların hesaplarını yapıyorum.Güçsüzlüğümü ve yorgunluğumu ne kadar açığa vurdum.O birbirinden değişik maskeleri takmayı başarmışım.Çok yorulmuşum.En çok ta o sahte maskelerden.Çok yoruldum desem,bu kadar bedenimden yüreğimden bezmiş olmayacaktım.Hep başı dik dolaşmak niye.Niye mi kimseler zarar vermesin diye.Bir yıkıklığın üzerine,bir yıkıklık yaşamamak için.Ama öyle bir an geliyor ki.YIkıldığınızı gören biri çıkıveriyor.Ona bütün zayıflıklarınızı gösteriveriyorsunuz.Bundanda rahatsızlık duymuyorsunuz.

O sizden bir parça oluyor.Onunla yatıp onunla kalkıyorsunuz.İsterdim bütün herkesi onun gibi yüreğime sokmayı.Ama herkes aynı olmuyor.Ya da kimseye ona güvendiğiniz gibi güvenmiyorsunuz.

Oysa herkesin istediği aynı şey.Dilediği gibi herşeyini sevgiyle özgürce anlatmak ve yaşamak.Yaşanılanlar zaman içinde insanları katılaştırıyor.Ve herkes birilerinin kuyusunu kazmaya başlıyor.Hayat çekilmez hal alıyor.

Konuşmuyorum artık,bu herkesin birbirini arkadan vurduğu dünyada.Hayat istediği gibi geçiyor.Hiç kimseden izin almadan geliyor ve geçiyor.

Dil konuşmuyor,ama yürek hep konuşacak,hemde hiç susmadan...

yazar:?


__._,_.___